papieren helden

1

Op een dag wordt Adolf Hitler herboren in het lichaam van een lapjeskat. Na acht weken mag hij het nest verlaten. Een jong gezin neemt de lapjeskat mee in een reismand. Eenmaal thuis knuffelen de kinderen met het dier en plaatst de moeder een foto op Instagram: ‘Uitbreiding van het gezin, hoera! #gezellig #catlife’ #catsofinstagram

2

Adolf Hitler doet er alles aan om te laten weten dat hij Adolf Hitler is en niet zomaar een knuffelbare lapjeskat. Hij hangt in de gordijnen, zet zijn nagels in de bank, springt op het aanrecht en eet de tonijn op. Soms miauwt hij de hele nacht lang allerlei fascistische kreten. Maar wat hij ook doet, het wordt hem altijd vergeven. Natuurlijk is het niet de bedoeling dat hij in de gordijnen hangt, maar de ouders vinden het wel ‘lekker speels’. De scheuren in de bank? Die was toch al oud. En de opgegeten tonijn? Tsja, die had daar ook niet onbewaakt moeten liggen. Zelfs als Adolf Hitler een vogel dood bijt en voor de voeten van de vader neerlegt, krijgt hij een aai over zijn bol. ‘Is dat voor mij? Is dat speciaal voor mij? O, wat ben jij toch een lieve kat.’

3

Adolf Hitler veracht de mensen. Wat hij ook doet, ze blijven van hem houden. Hij besluit het huis te verlaten en de omgeving te verkennen. Al snel komt hij een andere kat tegen. ‘Ik ben Adolf Hitler,’ zegt de lapjeskat. Een gekke naam, vindt de andere kat. ‘Katten hebben altijd één naam. Zoals Minoes of Max of Simba. Hoe dan ook, je bent hier niet welkom. Er zijn al teveel katten in deze buurt.’ Teveel katten? Dat vindt Adolf Hitler interessant. ‘Bedoel je dat er te weinig levensruimte is?’ vraagt hij. De andere kat knikt. ‘Ja, veel te weinig levensruimte.’ Wanneer Adolf Hitler een half uur later terugkeert, pakt de moeder hem op en houdt hem stevig vast. ‘Ben je daar weer, kleine snoezepoes! Was je lekker met de andere katjes aan het spelen?’

4

Vaker en vaker trekt Adolf Hitler erop uit. De ouders en de kinderen raken eraan gewend. Totdat de lapjeskat niet meer terugkeert. Er worden papiertjes opgehangen in de wijk, er worden oproepen geplaatst op facebook, maar er komen geen reacties. Niemand weet waar de lapjeskat is. Weken later, als het gezin naar het journaal kijkt, veert een van de kinderen overeind. ‘Pap, mam! Kijk! Daar is ie! Helemaal vooraan!’ Het nieuwsitem gaat over een steeds groter wordende groep katten die door Duitsland trekt. ‘Eerst ging het om tientallen, maar inmiddels gaat het om honderdtallen,’ zegt de verslaggever die ter plaatse is. Op de achtergrond een massa katten, lopend. ‘Het lijkt wel alsof ze zich hebben verenigd, ze blijven altijd bij elkaar. Wetenschappers hebben hier geen verklaring voor.’ De presentator wil weten waar de katten naartoe gaan. Ook dat is onduidelijk, zegt de presentator. ‘Maar het lijkt erop dat ze naar Oostenrijk gaan.’