papieren helden

Katya loopt het liefst op haar tenen terwijl ze de deur opent. Haar pruiken wegen soms meer dan haar lichaam. Ik kijk naar filmpjes geschoten met telefoons in nachtclubs. Katya playbackt, doet een split, schudt met haar armen en benen alsof ze een lappenpop is. Over het web zwerven videoclips die ze ’s nachts opneemt, alleen in haar hotelkamer. Ze ratelt er op los en bewondert zichzelf ondertussen in de camera. Aan haar ogen kun je zien wanneer ze gebruikt heeft, dat ze zelf niet weet waar ze is. ‘Je bent letterlijk een crackhoer,’ grappen haar collega’s in de podcast, maar ze is ook een blonde, glitterende superheld voor kinderen. Google haar terwijl ze poseert met een baby. Google Katya Amputated Freeze-Dried Leg. Haar duizenden fans huilen tijdens meet and greets, daar klaagt Katya over op Twitter maar in hun gezicht is ze zacht want, ze weet wat het is om gek te zijn.

Katya belt haar moeder en vraagt waarom er bloed in haar sperma zit. Nadat ze haar sabbatical aankondigde in het Frans, want alleen in het Frans kun je mens zeggen, kun je echt mens zeggen, hebben haar ouders haar opgevangen. Tijdens het afkicken denkt Katya dat ze een geest ziet maar als ze de geest probeert te verleiden wijst die haar af.

Al die handen die langs haar benen glijden en haar naam willen gillen als een opstijgend vliegtuig.
Yekatarina
Petrovna
Zamalodchikova.
Maar je vader noemt haar gewoon Katyaaah.

Katya is blond. Ze heeft zwart en oranje geprobeerd, maar Katya is blond. Haar enkels zijn elegant gebogen maar ze draagt geen schoenen. Onder haar pruik zweet ze, haar wenkbrauwen druipen naar beneden. Ding dong, ze noemt zichzelf een hersenchirurg.

Ik heb gefantaseerd over hoe het zou zijn om haar tegen te komen op straat. Ze is verdwaald en heeft wat tijd te doden voor de show dus we gaan samen naar mijn huis. We kijken een film in bed, ik hou haar vast. Met elke vezel in mijn lijf probeer ik uit te stralen: ik hoef niets van je. Hier ben je veilig.
Ik zal stil liggen als je me aanraakt. Ik zal op mijn buik gaan liggen met mijn gezicht in het kussen.

Ze was in Amsterdam in februari. Ik had een kaartje voor haar show maar ik ben niet gegaan.

Katya is katholiek opgevoed in een huis met een zwembad in de tuin. Haar vader heeft de zwarte band en haar moeder is een gymnast. Katya spreekt Russisch, Portugees, Japans en Frans. Tot haar 30ste was ze maagd, toen bood ze zich op Craigslist aan voor seks tegen betaling. Nooit kwam ze in een onveilige situatie, maar als haar klant niet kwam opdagen zat ze in lingerie te huilen op de bank.

Inmiddels ken ik elke lijn in haar gezicht en zelfs het behang achter haar hoofd. Ze mag nooit doodgaan of zich ontpoppen tot racist. Ik wil haar beeltenis laten tatoeëren op mijn bovenbeen maar ben bang voor een slechte tatoeëerder die van schaduwen een snor maakt of dat Katya op een dag iemand iets aandoet. Er zwerft een gerucht rond over een omgangsverbod dat een ex heeft aangevraagd. Foto’s van de vieze, afbladderende appartementen waarin ze woont. ‘Een schreeuw om hulp’ noemt ze haar leefsituatie en lacht. De populairste semi-dakloze op de planeet. Ze heeft nog nooit een relatie gehad, is één keer verliefd geweest en dat bleef onbeantwoord.

Haar show heet ‘Help me, I’m dying.’

Vannacht fantaseer ik een lieve, brede jongen die haar eerst niet herkent. Ze doet yoga in het park en hij spreekt Italiaans en dat besluit ze te leren. Op de gedachte dat iemand haar vasthoudt val ik in slaap.