Wij
Wij die zijn rondgestrooid als granaatscherven, van wie het vlees door de lucht vliegt als regendruppels, aan iedereen in deze beschaafde wereld bieden wij onze oprechte verontschuldigingen aan, mannen, vrouwen en kinderen...
Daarachter is gruis
Hij moest fictie schrijven en bedacht:
Zijn er onderwerpen die te groot zijn voor fictie?
Uitzicht op de top van een heuvel
Na een paar minuten bleef ik staan om een camera die voor me stond opgesteld te ontwijken.
We kwamen te laat
Hij stak de sleutel in het slot, bang dat de deur niet zou opengaan, maar de deur ging wel open.
De nieuwe weg
Hersenratten met lichtgevende ogen rennen voor hem uit. Ze knagen aan het verstand, het geweten, en aan oude herinneringen. Daarachter is gruis.
Moderne sentimenten
De camera volgt de influencer van achter en zoomt in op de gezichten van toevallige passanten. Opgetrokken wenkbrauwen en verbaasde blikken.
Memoires van een kip
De aardse schepselen zijn onoplettend, alsof ze dronken zijn. Ze beseffen niet wat ze horen en ze nemen niet waar wat ze zien.
Wat niet vergaat
Wat zei je ook alweer? Deadlines zijn een rollator voor de slecht schrijvende.
De matrix
ik leen tijd / ik lees verhalen / verstopt in de handpalmen / van mijn voormoeders / Ik leen lucht / ik loop me leeg
Ruba en Bisan vertrekken
We omhelzen elkaar. Huilend nemen we afscheid. En daar gaan ze. Via de telefoon blijf ik ze op de voet volgen.
De verdwijning van Sieger Somerman
Met een zelfgebouwde applicatie activeerde ze de webcam, en glimlachte bij het zien van zijn gezicht in een klein venster.
Twee keer in mijn leven
Wij Palestijnen zijn eraan gewend dat dingen half zijn, dokter, we leven een half leven. We hebben de helft van een land in handen.
Brief eenentwintig
De tijd wordt korter, Lamar, de tijd drukt op ons. In het ziekenhuis blijft iedereen maar praten over een gedwongen evacuatie.
